De eerste week

Jaja hier dan een tweede verslag! Van de eerste week in dit koude land. Deze eerste week verbleven we in de stad Lahti, vanaf de week daar op zitten we een aantal maanden in Vääksy, 25 km er van af.
Ik ga het per dag even samenvatten. Veel plezier met lezen.

Maandag.
De eerste schooldag! Die was van 8 tot 2. En eerlijk gezegd was ik toch best een beetje zenuwachtig! Wat moet je verwachten? Wat voor type mensen zijn het? Zullen ze we voor ons open staan?
Het zijn super rustige mensen. Voor ons beiden is Engels natuurlijk niet de moedertaal. En het spreken is dus met wat nadenken. Het was best apart om iedereen te horen praten, maar je het zelf totaal niet kan plaatsen. Maar dat geldt natuurlijk andersom ook. Je zag ze dan kijken van huh?
We hebben vooral veel gekeken en mochten helpen met het maken van een competitieproduct dat begin deze week gewonnen had.
We hadden rijst en chili con carne voor lunch. We mogen deze hele week gratis mee eten. We krijgen dan bezoekersbonnetjes en die inleveren we in bij de lunchdames. Het systeem is zoals in Amerika: een dienblad pakken en zelf opscheppen. Je mag zelfs nog een keer terug als je dat zou willen. Het is wel wennen, warm eten in de ‘ochtend’. Maar het was erg lekker, dus had ik er weinig problemen mee. Plus het vult goed en scheelt weer geld. Eenmaal klaar met school hebben we op de kamer niks gedaan, maar wel met z’n allen gekaart (pokeren met als inzet snoepjes, waar we er wel honderd van hebben)en in de avond met onze mentor geskyped.

Dinsdag.
Een schooldag van 8 tot 11. Daarna de lunch mee gepakt: macaroni met kaas en gehaktballetjes. We hebben geholpen met kaneelbroodjes en koffiebroodjes met vruchtenjam in de vorm van een hartje. Een hele kliederboel. Net of je een grote operatie uitgevoerd hebt.
Daarna gingen we bij de stagebakkerijen langs met mevrouw Outi, onze begeleidster vanuit de school. Super rustige en kalme mensen allemaal, maar erg vriendelijk! Gelijk de contracten getekend met de bazen. Ook zijn we bij de Bed&Breakfast geweest, die lag toch op de route. De was wordt door de eigenaresse gedaan, want er is maar 1 wasmachine. Super raar gevoel geeft dat, zomaar je was afgeven. Alsof ze niet meer waard is.. Ik wilde het best wel zelf doen!
We werden weer bij het hotel afgezet, maar wilden nog even rondkijken in wat er in de omgeving zit. We vonden zelfs een Lidl en bekeken snel even het winkelcentrum. Daarna de muziekwinkel waar Ruben even gitaar kon spelen met een medewerker en zijn aangezien voor zowel Duitsers als Zweden. De pijn in de voeten kwam al wel op. Wat wel raar is, want we zijn praktijklessen wel gewend. Het ligt waarschijnlijk aan dat we in de lessen thuis geen tijd hebben om stil te staan en dat is er nu wel. Hun tempo is veel rustiger. Daar zouden de leraren thuis geen genoegen mee nemen!

Woensdag.
Op school om half 12, een avondles. Mensen van toerisme wilden graag met ons lunchen. We wisten niet wie het waren. We moesten wachten bij het cafe in de school en zag om de afgesproken tijd een groepje staan. Het was vast een potje ‘Spot de Nederlanders!’ voor hen. Een jongen kwam naar ons toe om het te vragen. Gelijk raak. Het voedsel was dit keer zalmsoep of aardappeltjes met kleine groentes en een bakje aardbeien jam. De mensen stelden voor om met z’n allen dingen te gaan doen, zoals ijsvissen, naar een ijshockey game of discobowlen. Super leuk natuurlijk en gelijk een Facebook groepjes gemaakt. Ze lieten ons hun lokaal zien en die was totaal anders ingericht dan de standaard tafel-stoel combi. Ze hadden twee rode banken, posters en zelfs een Playstation.
Daarna om half 1 de les in. We hebben we eigen producten mogen maken: kreemkoeken (met amandelen en room erin) en Zeeuwse bolussen (broodjes in basterdsuiker). De klasgenoten vonden het erg lekker en één vroeg zelfs het recept voor de bolussen. Verder mochten we helpen met wat dingetjes, zoals koekjes op de plaat spuiten.
Oma was jarig en dus was er het idee om te skypen met haar. Dat is leuker dan een simpel mailtje toch? Men zat net te eten, maar er was tijd voor. De hele familie zat er ook dus ik kon ze gelijk allemaal even zien. Volgens mij vond oma het wel even leuk. Hoop ik tenminste!

Donderdag.
Op school om 8 uur. Voor lunch: dunne aardappelstaafjes in carbonara saus en spekjes. Eigen producten gemaakt: chocolade soesjes en appelflappen. De soesjes vonden ze geweldig. Het is wel lastig, met andere ovens en grondstoffen. De degen reageren anders dan we gewend zijn, maar dat wisten we elke keer wel op te lossen. We beginnen zelfs al wel wat woorden te herkennen. De korte tenminste! Zoals ‘suola’ (suiker) en ‘socker’ (suiker).
We gingen terug in het hotel nog wat popcorn poppen. Er was geen rook of verbranding, maar toch ging het alarm af! Eigenlijk was het best wel grappig. De eigenaar kwam kijken, maar vond niks ernstigs, want dat was er ook niet. Een brandweerman kwam later ook even kijken. Wij stonden bij de deur met de bak popcorn en de man kwam om het hoekje en pakte gelijk een handje mee voor binnen. Hij keek even bij de magnetron, maar was niks. De ramen zitten dicht geschroefd dus de deur moest open blijven. Bij het weg gaan nam zowel de brandweerman als de eigenaar nog een handje popcorn mee. We bleven bij de deur zitten, want die valt anders vanzelf dicht. Later kwam de overbuurman thuis en die vertelde dat het hem laatst ook al was overkomen haha! Men is het dus gewend. We vonden al dat het lang duurde voor er iemand kwam kijken. De geur zou nog wel even blijven hangen.

Vrijdag.
Weer op school zijn om 8 uur en voor lunch: rijst met kip kerrie. Ook deze laatste dag deden we eigen producten: soesjes/witte vloerbroden (die monsterlijk groot werden! Werden zelfs in hun winkel verkocht en binnen 10 minuten allemaal weg) en boterkoeken. Een hebben we aan Outi gegeven, want die vond ze top. Een andere hebben we aan de hoteleigenaren gegeven, als goedmakertje voor het brandalarm. Dat vond de vrouw echt super lief!
Ook op de school maken ze pizza’s, maar dan met garnalen en kebabvlees! Echt iets anders en erg lekker. We kwamen vol de les uit.
We besloten om eind middag bos op te zoeken. Het ijs is zo dik dat we over het meer konden lopen. Scheelde een omweg! Gewoon door de haven, super raar eigenlijk. We besloten maar off-road te gaan, een pad was niet te vinden. Gewoon tussen alle bomen door dus. Tegen steile hellingen op klimmen. Bear Grylls style! Kostte voor iedereen veel energie. Vallen maakte niet uit, de skikleding was aan. Dus hellingen afglijden op de terugweg naar beneden: prima. We kwamen langs een skibaan op, waar nu de Lahti Ski Games gehouden worden. Waar we morgen ook naartoe gaan, want er waren gratis kaartjes geregeld. Super aardig.

Zaterdag.
Lunchen om 12 uur, lasagne. Na het eten gingen we rondkijken in een winkelcentrum in de buurt. Toen terug naar het hotel om even lekker niks te doen. Toen even avondeten (of wel Subway broodje pulled pork) en richting de Ski Games. We kochten daar een toeter en zochten een plekje langs de baan. We stonden super dichtbij en moesten nog een halfuurtje wachten tot de start. Het werd uitgesteld en helaas uiteindelijk gecanceld. Er stond te veel wind. Waar wij het eerst niet mee eens waren, maar de vlaggetjes bovenin waaiden toch best wel hard. Tussendoor werden er dansjes aangeleerd door de dj. Met als einde vuurwerk. Super mooi! Maar een doek van rook viel over het veld. Daarna werd het relaxen op de kamer. Even skypen met mama en dat zo om de dag wel gedaan met het gezin. Daar is toch best wel behoefte aan. Genoeg info om uit te wisselen.

Zondag.
Wat langer kunnen slapen, gelukkig! Was iedereen ook wel aan toe. Om 11 uur moesten we uitgecheckt zijn en gelukkig paste alles nog in de koffer. Outi kwam ons ophalen en we mochten nog even op school eten, een rijstgerecht. Super fijn deze middagmalen. Toen was het tijd om te verhuizen, namelijk richting Vääksy. We leerden dat de uitspraak van de y uitgesproken moet worden als een u, dus als Vaaksuuuuu (de punten betekenen niks). Halverwege hebben we nog wat boodschappen gedaan, inclusief een roze slee. Na het settelen in de Bed&Breakfast hebben we de route naar de bakkerijen gelopen. De eerste bakkerij ligt op 20-25 minuten lopen; de tweede daarentegen is zo’n 45 minuten. Wat een stuk! We hadden een aantal sleeën mee, dus onderweg was er nog wat te schuiven. De sneeuwlaag is hier ook wat dikker, dus goed voor de conditie is het zeker. Iedereen is er wel kapot en hongerig van. Zo meteen is het tijd voor pannenkoeken! Eindelijk weer vers eten en een keukentje en de ramen kunnen open en oooohhhhh, ja dit is veel beter. Ze hebben er zelfs 3 wifi codes, voor als er 1 te langzaam is. Service!

Vanaf morgen is het dus zo ver. We beginnen om 6 uur dus het wordt vroeg op staan. Niet te laat gaan slapen en ruime looptijd nemen. Omkleden kunnen we bij het bedrijf doen, dus die komt er ook nog bij. Maaaarrrr om 6 uur bij de frituur! Jaja, we beginnen met het goede spul hoorden we al.

Super leuk om te horen ook dat mensen uit kijken naar een nieuw verslag. Ook vrienden van mensen die ik eigenlijk niet eens zo goed ken. Iedereen is welkom hoor! Ik probeer deze eerste weken het aan het eind van de week bij te houden. Jullie hebben maar even geduld haha!

~Tot de volgende keer